Το κοριτσι που εξαφανιστηκε

Ο Νικ επιστρέφει στο σπίτι, η είσοδος έχει παραβιαστεί. Το καθιστικό που αντικρίζει διαλυμένο και η γυναίκα του Έιμι δεν είναι εκεί. Είναι η 5η τους επέτειο και η Έιμι έχει εξαφανιστεί. Οι έρευνες που θα ακολουθήσουν και τα στοιχεία που θα αποκαλυφθούν δείχνουν πως ο Νικ δεν είναι και τόσο αθώος όσο αρχικά δείχνει. Η μήπως είναι;

Ο Ντέιβιντ Φίντσερ, ίσως ο σημαντικότερος σύγχρονος Αμερικανός σκηνοθέτης στο Χόλυγουντ, επιστρέφει κινηματογραφικά και μεγαλουργεί σε αυτό που γνωρίζει πολύ καλά να κάνει: να ψυχαναλύει και να αποδομεί τον σύγχρονο αμερικάνικο τρόπο ζωής και να καυτηριάζει την αμερικάνικη κουλτούρα, φέρνοντας το κοινό του αντιμέτωπο με τις πιο σκοτεινές του φαντασιώσεις και φοβίες, αυτές που έχτισαν ένα ολόκληρο έθνος.

Είναι σεμιναριακός ο τρόπος, του πως μια αλάνθαστη και σίγουρη σκηνοθεσία μπορεί να μεταπηδήσει από το παρόν (όπου βλέπουμε τα γεγονότα σύμφωνα με την οπτική του Νικ και ενώ η Έιμι έχει εξαφανιστεί και η αστυνομία την αναζητάει) στο παρελθόν (όπου βλέπουμε τα γεγονότα σύμφωνα με την οπτική της Έιμι, έτσι όπως αυτή τα αφηγείται από το προσωπικό της ημερολόγιο και αφορούν τη γνωριμία της και το γάμος της με τον Νικ), με τέτοια δεξιοτεχνία και τόση καθαρότητα που ο θεατής απολαμβάνει αβίαστα τα της οθόνης τεκταινόμενα.

Still_5

Και είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος, με τον οποίο ο Φίντσερ χρησιμοποιεί την ολιγόλεπτη, σφιχτοδεμένη αλληλουχία κάποιων γεγονότων για να οδηγηθούμε στην πολυπόθητη ”ανατροπή – αποκάλυψη” λίγο πριν φτάσουμε στη μέση της ιστορίας και οι δυο χρόνοι συγχρονιστούν και οι ρόλοι αντιστραφούν, δίνοντας νέα τροπή και δυναμική στην ιστορία, όπως και ο βαθιά ειρωνικός, ολίγον τι πεσιμιστικός, τρόπος με τον οποίο αποφασίζει να κλείσει την ταινία.

Και υπάρχουν και κάποιες εμβόλιμες σκηνές, όπως, η περιγραφή ενός παράνομου φιλιού μια σκηνή που έχει τέτοια ένταση και προκαλεί τέτοια αηδία σαν να ήταν το χειρότερο πράγμα που έχει διαπράξει ποτέ άντρας, εκεί όπου προηγουμένως ο Φίντσερ είχε φροντίσει να χτίσει μια από τις πιο όμορφες και ευφάνταστα ρομαντικές στιγμές τώρα την απομυθοποιεί.

Και έπειτα είναι και αυτά τα αργόσυρτα κοντινά, που κάνει με διεισδυτικό και ηδονιστικό τρόπο σε γωνίες και αντικείμενα, ένας τρόπος να τιθασεύει με την κάμερα τα διαφορετικά περιβάλλοντα και να αναδεικνύει τον φετιχισμό του προϊόντος. Για παράδειγμα, το υπαινικτικό παιχνίδι με τα στοιχεία (clues), δεν εξυπηρετεί μόνο την πλοκή – τη λύση του μυστηρίου, απομυθοποιεί και σαρκάζει ταυτόχρονα το ίδιο το περιβάλλον του ζευγαριού.

gone-girl-DF-12241_rgb.jpg

Ενώ το τελευταίας τεχνολογίας, υπερπολυτελές  σπίτι, του πρώην της  Έιμι, λειτουργεί σαν αποστειρωμένο και απομονωμένο οχυρό των πιο ανεκπλήρωτων επιθυμιών και ορμών, που μέσα του εγκλωβίζει προς στιγμήν και εμάς, λίγο πριν μας αποβάλλει με βίαιο και αιματοβαμμένο τρόπο από την υπέρμετρα αλαζονική μα κενή χλιδή του.

Όλα αυτά ο Φίντσερ τα πετυχαίνει έχοντας στο πλάι του, μια πολύ δυνατή πρώτη ύλη, το ομώνυμο πολυεπίπεδο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν, όπου η ίδια η συγγραφέας ανέλαβε προσωπικά την κινηματογραφική του διασκευή. Κάποιες σεναριακές αφέλειες ή υπερβολές στο τελευταίο μισάωρο αποτελούν το μοναδικό μειονέκτημα ενός κατά τ’ άλλα υποδειγματικού σεναρίου που όμως ο Φίντσερ γνωρίζει πολύ καλά πως να τις διαχειριστεί.

Και φυσικά, δεν θα μπορούσε κανείς να παραλείψει,  το δεξιοτεχνικό μοντάζ που επιμελείται ο Κέρκ Μπάξτερ (κάτοχος ήδη 2 Όσκαρ σε ταινίες του Φίντσερ), τις σκοτεινές και ατμοσφαιρικές ηλεκτρονικές μελωδίες του ανεπανάληπτου διδύμου Τρεντ Ρέζνορ και Άττικους Ρος  που αναδεικνύονται  από έναν εξαιρετικά λεπτοδουλεμένο και κλιμακούμενο ηχητικό σχεδιασμό – δραματουργικό σχολιασμό, τις ειδυλλιακά φωτογενής και αποστειρωμένες εικόνες των αμερικάνικων προαστίων έτσι όπως αυτές  εναλλάσσονται με το σκοτεινό και βρώμικο υποσυνείδητο των ανθρώπινων παθών και των κρυμμένων μυστικών από τον Τζεφ Κρόνενγεθ.

Still_14

Ο Φίντσερ και οι υπεύθυνοι του κάστιγκ, είχαν το θάρρος – θράσος να δώσουν τον πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο (κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με την εκπληκτική Ρούνευ Μάρα στην αμερικάνικη εκδοχή του Κοριτσιού με το Τατουάζ) στην άγνωστη στο ευρύ κοινό Ρόζαμουντ Μάικ και αυτή δεν φοβήθηκε μα άρπαξε την ευκαιρία και πάτησε πάνω στον ολοκληρωμένο χαρακτήρα που δημιούργησε η Φλιν, πλάθοντας μια γυναίκα που ενώ φαινομενικά είναι όμορφη, έξυπνη και ήρεμη μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει εξίσου επικίνδυνη, θανάσιμη και απωθητική.

Δίπλα της, στο ρόλο του συζύγου της Νικ, ένας Μπεν Άφλεκ , διαφορετικός, ο οποίος κάτω από την σκηνοθετική επίβλεψη του Φίντσερ δοκιμάζεται σε ένα ρόλο πιο απαιτητικό και δείχνει να ωριμάζει επιτέλους ερμηνευτικά.

Still_8

Έιμι και Νικ, συμβολίζουν το τέλειο –  το ιδανικό, στα καθαρά τους πρόσωπα καθρεφτίζεται η ίδια η Αμερική. Μια Αμερική που αποδείχθηκε κατώτερη των προσδοκιών και τείνει να εξαφανίσει με βίαιο τρόπο, το όνειρο που ίδια δημιούργησε και υποσχέθηκε.

Μέσα από την εξαφάνιση της Έιμι, το όνειρο προς στιγμήν καταρρέει και το ζευγάρι απογυμνωμένο και απομονωμένο, αποκαλύπτει τη σκοτεινή του πλευρά. Η έκβαση της ιστορίας αφήνει ακόμη χαραμάδες για να μη χαθεί ολοκληρωτικά το όνειρο, για να μη σβήσει το εκτυφλωτικό – παραισθησιογόνο  φως από πάνω του.

Η κυνική αλήθεια όμως έχει ήδη σκίσει την ρομαντική επιφάνεια. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι ξανά το ίδιο. Το παραμύθι τελείωσε.

Share