Γαβριηλ Σακελλαριδης, η καθαρη επικρατηση της επικοινωνιακης εντιμοτητας
Την περασμένο Ιούνιο ο άγνωστος ακόμη στο ευρύ κοινό, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, έπεσε θύμα ενός ανελέητου πολιτικού εκφοβισμού από τον γνώριμο στο δημοσιογραφικό είδος, του δημόσιου κιτρινισμού και των κρυφών καμερών, Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Τότε, εν είδη αποκάλυψης και ροζ σκανδάλου, ο Τριανταφυλλόπουλος επιχείρησε να μπει στα μυστικά μιας ακόμη κρεβατοκάμαρας, αυτή ενός ανερχόμενου νεαρού πολιτικού. Ένα ‘σοκαριστικό’ βίντεο υποτίθεται πως παρουσίαζε τον ανυποψίαστο πολιτικό σε προκλητικές στάσεις και ανήθικες στιγμές αυτοϊκανοποίησης. Η κατάφωρη παραβίαση του ιδιωτικού βίου γινόταν και πάλι πράξη και μοναδικό σκοπό είχε να εκβιάσει, να δυσφημήσει και να τρομοκρατήσει τον συγκεκριμένο πολιτικό (αλλά και τους ομοίους του) που κατέβηκε με αξιώσεις και υψηλές προσδοκίες στον πολιτικό στίβο, ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο Σακελλαρίδης έχασε οριακά από τον εν ενεργεία δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη, λαμβάνοντας το 48,60% των ψήφων. Έδωσε, όμως, έναν τίμιο και πάνω απ’ όλα ανθρώπινο προεκλογικό αγώνα γεγονός που τον ξεχώρισε και τον ανέδειξε από την πρώτη στιγμή. Αυτή η καθαρότητα είναι που δεν άρεσε στον Τριανταφυλλόπουλο και επιχείρησε με φασιστικές πρακτικές, ανεπιτυχώς όπως αποδείχθηκε, να τον αμαυρώσει.
Ευτυχώς που ο εν λόγω πολιτικός, προς έκπληξη αρκετών, επέδειξε γρήγορα και ειλικρινή αντανακλαστικά και ανέλαβε όχι μόνο την ευθύνη των πράξεων του αλλά κυρίως την ευθύνη που έχει αυτός και το κόμμα του απέναντι σε μια κοινωνία η οποία δύναται να χειραγωγηθεί από τις άθλιες και αποπροσανατολιστικές υποδείξεις ενός καταχθόνιου δημοσιογράφου και όπως θα δήλωνε με περίσσιο θάρρος ο ίδιος ο Σακελλαρίδης στην προσωπική του σελίδα, ”Από την πρώτη στιγμή επιλέξαμε να μην συνδιαλλαγούμε με όσους επιδιώκουν τον εκφασισμό της πολιτικής ζωής και την επιβολή του νόμου της ζούγκλας. Η επίθεση αυτών των μηχανισμών που παραπέμπουν σε μεθόδους παρακράτους και πολιτικού περιθωρίου, εμφανιζόμενες μάλιστα με δήθεν δημοσιογραφικό μανδύα, στοχεύει στη χειραγώγηση τη δική μου και του κόμματός μου. Αυτοί οι όροι δημόσιας συζήτησης δεν πρέπει να γίνουν ανεκτοί ούτε για εμένα, ούτε για κανέναν πολίτη. Τέτοιες σκοτεινές πρακτικές δε θα επικρατήσουν στην πολιτική ζωή. Η Αριστερά δεν εκβιάζεται”.
Εκείνες τις μέρες η υπεύθυνη κίνηση του Σακελλαρίδη σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, ομοίως και η διακριτική παρέμβαση – ανάμειξη του κόμματος που εκπροσωπεί. Οι περισσότεροι από τους υγιώς σκεπτόμενους πολίτες και δημοσιογράφους θαύμασαν τη γενναιότητα, την αλήθεια του λόγου και την οξύτητα του βλέμματος του Σακελλαρίδη. Ένιωσαν εξίσου προσβεβλημένοι και ηθικά εκβιασμένοι με αποτέλεσμα να αντιδράσουν. Επιχείρησαν να τον προστατέψουν από τoν αρρωστημένο κιτρινισμό του Τριανταφυλλόπουλου και τελικά κατάφεραν να σηκώσουν ένα απόρθητο τείχος για την προάσπιση του αυτονόητου. Με αυτό τον τρόπο, ο δημοσιογράφος της λάσπης έβλεπε να γκρεμίζετε και το τελευταίο του οχυρό: αυτό του κοινωνικά αποδεκτού τηλεοπτικού ηδονοβλεψία που στην προσπάθεια του να βγάλει ή να κατασκευάσει την είδηση εκμεταλλευόταν τα υποκριτικά χρηστά ήθη και έναν ξεπερασμένο καθωσπρεπισμό. Για να στηρίξει την ενημερωτική του αθλιότητα, ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, δεν θα δίσταζε να δηλώσει στη συνέχεια, ”Είναι πρωτάκουστο, πολιτικό πρόσωπο να μπαίνει σε site γνωριμιών, να αυτοϊκανοποιείται ανοίγοντας την κάμερα σε αγνώστους, συμπεριφερόμενο κατά τρόπο που αδυνατεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους και, όταν αυτό γίνεται γνωστό στο διαδίκτυο, να ζητάει και τα ρέστα!” Με την απερίγραπτη αυτή δήλωση φαινόταν πως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ‘αυτοϊκανοποιούνταν’ ο ίδιος.
Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, επιχείρησε να δώσει και μαθήματα συμπεριφοράς και δεοντολογίας για το πως πρέπει να είναι και να λειτουργεί ένας νέος πολιτικός. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που δεν μπορούσε επ’ ουδενί να ανεχθεί η κακώς εννοούμενη ηθική και αισθητική του Τριανταφυλλόπουλου είναι πως οι εποχές έχουν αλλάξει, τα μέσα επίσης, όπως και ο τρόπος με τον οποίο κάποιος συνάπτει ερωτικές σχέσεις ή αποφασίζει να ικανοποιηθεί. Πρωτίστως, δεν μπορούσε να αποδεχθεί κάτι που ξεφεύγει από την παραδοσιακή θρησκευτική αντίληψη που έχει για το κυρίαρχο αρσενικό: ότι κάποιος μπορεί να έχει διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις και διάθεση προς τον πειραματισμό και δεν είναι ανάγκη πλέον να κρύβεται στη ντουλάπα του ή να νιώθει ενοχές γι’ αυτό. Ήταν η μεταποιημένη διάθεση του Τριανταφυλλόπουλου και όχι η αυθόρμητη ανάγκη του Γαβριηλίδη που την κάνει αποκρουστική και η αποτυχημένη προσπάθεια να τις προσδώσει χαρακτηριστικά που δεν συνάδουν με την πράξη καθ’ αυτή.
Ταυτόχρονα, τ’ ότι όλα αυτά είχαν συμβεί καιρό πριν ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης αποφασίσει να κατέβει υποψήφιος ως δήμαρχος Αθηναίων αποσιωπήθηκε επιδεικτικά και αποτελεί ένα ακόμη δείγμα για τον τρόπο με τον οποίο πλάθεται αυτού του τύπου η δημοσιογραφία. Σύμφωνα με τα κατασκευάσματα αυτής, η κάθοδος του Σακελλαρίδη στις δημοτικές εκλογές χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται πως προηγείται της διαδικτυακής του αυτοϊκανοποίησης. Αυτή η χρονική μετατόπιση επιχειρούσε να ξεγελάσει και να επηρεάσει τους σεμνότυφους θεατές και κατ’ επέκταση τους εν δυνάμει συντηρητικούς ψηφοφόρους. Όχι ότι δεν είχε (και ακόμη έχει) το αναφαίρετο δικαίωμα να ικανοποιηθεί με όποιο τρόπο αυτός ή οποιοσδήποτε άλλος επιθυμεί αλλά στην προκειμένη περίπτωση η υπονόμευση της πράξη του απέβλεπε στην προσωπική του διαπόμπευση και την κομματική δυσφήμηση.
Προς την ίδια κατεύθυνση και οι νεαροί φοιτητές αφού εκμαίευσαν και στη συνέχεια καπηλεύθηκαν την ερωτική επιθυμία ενός ανθρώπου, με τη βοήθεια πάντα κάποιων εξίσου ανήθικων φοιτητριών, στο βίντεο που παρέδωσαν φαινόντουσαν βαθιά αποσβολωμένοι. Ο ένας από αυτούς θα δήλωνε, ”Εγώ τώρα ξέρεις τι ήθελα ε; Εγώ θέλω να πάω σε ένα χωριό ψηλά, να βρω μια γυναικούλα, να έχουμε κότες και γουρουνάκια και να μην ξαναμάθω τίποτε από αυτά. Να μην τα ξέρω ρε. Δεν θέλω να τα ξέρω αυτά.” ενώ λίγο αργότερα ένας ακόμη θα έλεγε, ”Έχω σοκαριστεί! Δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου κάτι τέτοιο! Δεν πίστευα ότι στον κόσμο θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια ανωμαλία, ειδικά σε κάποιον ο οποίος φαινόταν τόσο φυσιολογικός στην αρχή. Δεν έχω λόγια. Σοβαρά δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη”.
Προφανώς και οι συγκεκριμένοι νεαροί κατέβηκαν από τα βουνά και καλό θα ήταν για την ασφάλεια των υπολοίπων να ξαναγυρίσουν σε αυτά. Το πανεπιστήμιο, ο προοδευτικός αέρας, το εύρος των δυνατοτήτων μιας πόλης μα κυρίως οι γνωριμίες που έχουν κάνει δεν τους έχουν βοηθήσει ακόμη ώστε να αποκτήσουν πνευματική ανεκτικότητα, ευλυγισία και πλουραλισμό. Πολύ περισσότερο όταν ακολουθούν πιστά ένα λανθασμένο πατριαρχικό μοντέλο που υποβαθμίζει τον ισότιμο ρόλο της γυναίκας (‘γυναικούλα στο χωριό’) και θεωρεί αδιανόητη οποιαδήποτε εκδήλωση σεξουαλικής επιθυμίας που παρεκκλίνει από την αρρενωπότητα και την ιεραποστολικότητα του στερεοτυπικού αρσενικού (‘τέτοια ανωμαλία’). Ίσως κάτι τέτοιο να υποδηλώνει πως υπάρχει και ο φόβος της αποκάλυψης μιας βαθύτερης καταπίεσης που μπορεί να ελλοχεύει στο ανεξερεύνητο απαγορευμένο εσωτερικό τους (‘δεν θέλω να τα ξέρω αυτά’). Και αυτό είναι κάτι που πραγματικά θα έπρεπε να σοκάρει και να προβληματίζει περισσότερο και από την ίδια τη δεδομένη παραποίηση και σκοπιμότητα του Τριανταφυλλόπουλου. Μια νέα γενιά συμπεριφερόταν με πολύ πιο φοβικό, απαξιωτικό και ανάρμοστο τρόπο και μάλιστα με απόλυτη φυσικότητα εξέφραζε τις αντιδράσεις της μετά βδελυγμίας.
Επομένως, λαμβάνει πολλαπλά χαρακτηριστικά η επιλογή του 34χρονου, μόλις, Γαβριήλ Σακελλαρίδη από τον Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, στο πρόσφατο κυβερνητικό σχήμα. Ήταν γνωστή η προτίμηση του νέου Πρωθυπουργού στο πρόσωπο του Γαβριήλ γι’ αυτό και τον πρότεινε και στις δημοτικές εκλογές. Η εμπιστοσύνη, όμως, στο πρόσωπο του και η αναγνώριση των αγώνων του (από τις γειτονιές στο δημαρχείο διαμέσου ενός κατ’ επίφαση ‘ροζ σκανδάλου’) επιβραβεύτηκε από τους 30.436 ψηφοφόρους του (με την είσοδο του στο ελληνικό κοινοβούλιο) αλλά και με τον διπλό ρόλο που του επιφύλαξε ο Αλέξης Τσίπρας: Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργό και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Με αυτό τον τρόπο, ο νεαρός πολιτικός καλείται να αναλάβει με υπευθυνότητα τον άχαρο επικοινωνιακό ρόλο του ανθρώπου που θα πληροφορεί σε (σχεδόν) καθημερινή βάση τον λαό αλλά και τους δημοσιογράφους για το εκάστοτε έργο της κυβέρνησης.
Σε μια απρόβλεπτη εναλλαγή ρόλων και θέσεων, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, είναι αυτός που βρίσκεται σε περίοπτη θέση αυτή τη στιγμή. Αποτελεί νίκη για την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης η τοποθέτηση του εκεί και ένα ισχυρό μήνυμα για τους επίδοξους εκβιαστές. Ανάμεσα στους δημοσιογράφους που οφείλει να ενημερώνει τακτικά βρίσκεται και το αηδιαστικό σινάφι του Τριανταφυλλόπουλου (δεν είναι ο μόνος φυσικά). Αυτός που υπέστη μια αποτυχημένη απόπειρα δημόσιου διασυρμού από έναν αποκρουστικό δημοσιογράφο καλείται τώρα να ανταποδώσει ή να συμπεριφερθεί με ανωτερότητα. Είναι στη διακριτική ευχέρεια του Γαβριήλ το πως θα διαχειριστεί αυτόν και οποιοδήποτε άλλον χυδαίο εκπρόσωπο των μέσων ενημέρωσης. Αν θα είναι συγκρουσιακός ή αν θα είναι φιλικά διακείμενος. Προσωπική μου άποψη είναι πως καλό θα ήταν να προσδώσει στον ιδιαίτερο και απαιτητικό κυβερνητικό του ρόλο χαρακτηριστικά που οι προκάτοχοι του είχαν επιδεικτικά απολέσει ή δεν τα διέθεταν και ποτέ. Κάτι τέτοιο μόνο καλό θα μπορούσε να κάνει στο συγκεκριμένο πρωτόγνωρο κυβερνητικό σχήμα. Η πρώτη του εμφάνιση, πάντως, κρίθηκε με θετικό πρόσημο από την πλειονότητα των ενημερωτικών μέσων καθώς ο Σακελλαρίδης αποδείχθηκε ιδιαίτερα επικοινωνιακός και προσιτός.
Ευχής έργων, η ευθύτητα που τον χαρακτηρίζει να αποτυπωθεί ακόμη κι όταν θα κληθεί να βγάλει την κυβέρνηση από κάποια δύσκολη ή μειονεκτική θέση. Η ευφράδεια του λόγου του να του επιτρέψει να τοποθετηθεί με εμπεριστατωμένο τρόπο σε αναπάντεχες και όχι απαραίτητα καλοήθεις ερωτήσεις. Η ευγένεια και η αξιοπρέπεια να διατηρηθούν και να μην διαταραχθούν για χάρη καμίας υστερικής ανταπάντησης ή ειρωνικού πνεύματος. Και η εντιμότητα και το θάρρος του να παραμείνουν ακλόνητα και να μην προδοθούν ποτέ από δελεαστικές προσφορές ή λογοκριτικές παρεμβάσεις. Ευχής έργων, λοιπόν, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης να αφήσει τέτοιο αποτύπωμα στον απαξιωμένο αυτό χώρο που όχι μόνο θα μνημονεύεται χρόνια μετά αλλά θα του δώσει και τα απαραίτητα εχέγγυα για να συνεχίσει την πολιτική του σταδιοδρομία. Για την ώρα και παρά το νεαρό της ηλικίας του οι ευκαιρίες που του δίνονται δεν είναι αμελητέες και ο τρόπος με τον οποίο τις διαχειρίζεται είναι εξαιρετικός.
Όσο για τους φοιτητές που από τα βρωμερά τους χέρια προήλθε το επίμαχο προϊόν μακάρι να παραδειγματιστούν από την αξιόλογη πορεία του Γαβριήλ Σακελλαρίδη και να αντιληφθούν πέρα από τα επιβεβλημένα και τα πατροπαράδοτα: αυτά που μας σοκάρουν είναι συνήθως αυτά που φοβόμαστε να δούμε στον άγνωστο και καταπιεσμένο μας εαυτό και πως οι σεξουαλικές προτιμήσεις και ιδιαιτερότητες είναι προνόμιο και δικαίωμα όλων και σε καμία περίπτωση δεν συγχέονται με αρνητικό τρόπο στην επαγγελματική σταδιοδρομία κάποιου εκτός κι αν αυτός είναι απόλυτα διεφθαρμένος, στυγνός εκμεταλλευτής ή προαγωγός.
