In A Heartbeat
Μπορεί στο πεδίο της μυθοπλασίας (μεγάλου ή μικρού μήκους), αρχικώς κεκαλυμμένα και αραιά, μα στην πορεία, περισσότερο ανοιχτά και τακτικά, ένας σημαντικός αριθμός ταινιών να διερεύνησε εκτενώς την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης (τον μη ετεροκανονικό σεξουαλικό προσανατολισμό και τον διευρυμένο διαχωρισμό των έμφυλων συμπεριφορών) και να συμπεριέλαβε πλήθος χαρακτήρων που αυτοπροσδιόριζονται ως ΛΟΑΤΚΙ, στον χώρο όμως, του κινούμενου σχεδίου, κάτι τέτοιο, όχι μόνο καθυστέρησε εμφαντικά, μα μόλις τα τελευταία χρόνια, ξεκίνησαν να γίνονται κάποιες σποραδικές προσπάθειες, προκειμένου να συμπεριληφθούν τα άτομα αυτά στο αφηγηματικά ιδιόρρυθμο και σχεδιαστικά απαιτητικό, κινηματογραφικό είδος. Από το ανοιχτά ομοφυλόφιλο ομώνυμο ζευγάρι των καουμπόι στο ‘Rocky & Hudson’ (1994), την άστεγη διεμφυλική γυναίκα στο ‘Tokyo Godfathers’ (2003) ή τον αμφισεξουαλικό Ντάμιαν που εγκαταλείπει τη σύζυγό του Μαίρη, για να ζήσει με τον δι’ αλληλογραφίας αρσενικό φίλο του, στο ‘Μαίρη και Μαξ‘ (2009) και τα ανθρωπόμορφα κούντου και όρυξ που πιθανώς να είναι παντρεμένα, μιας και μοιράζονται το ίδιο επώνυμο και ζουν κάτω από την ίδια στέγη, στη βραβευμένη με όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων ‘Ζωούπολη’ (2016), δεν είναι αρκετές οι περιπτώσεις που ασχολήθηκαν με την επί σειρά δεκαετιών, εγκληματικώς παραγκωνισμένη και λοιδορούμενη κατηγορία αυτών των ανθρώπων. Πολλώ μάλλον να είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας τέτοιο, που να επιτρέπει να παρουσιαστεί με καθαρότητα, αμεσότητα και ειλικρίνεια, η πολυμορφικότητα τοιούτη.
Και ενόσω η συζήτηση, για τον βαθμό με τον οποίο οι κάθε λογής μειονότητες, όχι μονάχα προβάλλονται στις ταινίες, αλλά και αναλαμβάνουν διάφορα κινηματογραφικά πόστα, επί ίσοις όροις, βρίσκεται στο απόγειό της (αν μη τι άλλο, στην τρόπον τινά, αναδιαμορφωμένη αμερικανική βιομηχανία), δύο πολύ ταλαντούχοι σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών στη Σεϊρασότα της πολιτείας της Φλόριντα (Ringling College of Art & Design), τόλμησαν με την πτυχιακή τους εργασία να μιλήσουν, για τον πρώτο έρωτα, έτσι όπως αυτός εκδηλώνεται σε δύο νεαρά αγόρια. Πιο συγκεκριμένα, οι Αμερικανοί Μπεθ Ντέιβιντ και Εστέμπαν Μπράβο καταπιάστηκαν με ένα θέμα που δεν έχει απασχολήσει, κατά αυτό τον τρόπο, το κινούμενο σχέδιο. Παρά το ότι, στα αρχικά στάδια της συγγραφής του σεναρίου, το ερωτικό ειδύλλιο αφορούσε ένα κορίτσι και ένα αγόρι, στη συνέχεια, οι δυο ανήσυχοι φοιτητές αποφάσισαν να τοποθετήσουν στον πυρήνα της ολιγόλεπτής τους ιστορίας, δύο άτομα που ανήκουν στο ίδιο κοινωνικό φύλο και έτσι, το αφήγημα να μετασχηματιστεί σε κάτι που ναι μεν είναι πιο προσωπικό, όμως εκ των πραγμάτων, αφορά και άλλους, πολύ περισσότερους ανθρώπους.
Ο μεξικανικής καταγωγής Εστέμπαν Μπράβο είναι ομοφυλόφιλος, ενώ και η Μπεθ Ντέιβιντ δίχως να προσδιορίζεται σεξουαλικά, αποκαλεί τον εαυτό της μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, γεγονός που τους έδωσε τη δυνατότητα να εμπλουτίσουν την χιλιοειπωμένη ιστορία με το δικό τους, πιο σύνθετο υπόβαθρο και έτσι να δημιουργήσουν μια ταινία, που και εκείνοι θα επιθυμούσαν να μπορούσαν να είχαν δει, όταν βρισκόντουσαν σε μια τόσο κρίσιμη ηλικία όσο είναι αυτή της εφηβείας. Και είναι ευτυχέστατο και ως ένα βαθμό άξιο επαίνου, επειδή παρακολουθώντας κάποιος, την τετράλεπτη, εξαιρετική δημιουργία, εκτός του ότι θαυμάζει τις σχεδιαστικές τους ικανότητες (παρά τη μη πρωτύτερη εμπειρία, το τρισδιάστατο σχέδιο, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες, πολύ πιο επαγγελματικές προσπάθειες), αισθάνεται ανασκίρτημα από την αφοπλιστική μέθοδο με την οποία προσεγγίζουν ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα (το χαμόγελο συναπαντά αβίαστα το δάκρυ και αντίστροφα), αρκετά περισσότερο, όταν επιστρατεύουν σουρεαλιστικά ευρήματα με εξυπνάδα και τρυφερότητα, για να έχει το αφήγημα ευοίωνη κατάληξη (το φτερούγισμα της καρδιάς, λαμβάνει αληθινές διαστάσεις και μεταμορφώνει το ζωτικό αυτό όργανο σε χαριτωμένο, ανυποχώρητο υποκινητή). Ως εκ τούτου, η απόπειρα του κοκκινομάλλη Σέργουιν, που είναι ερωτευμένος με τον Τζόναθαν, τον πιο δημοφιλή μαθητή του σχολίου, να διαχειριστεί τα αισθήματά του (χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο κρύβεται πίσω από κάθε επιφάνεια και αντικείμενο, κάθε φορά που αντικρίζει τον Τζόναθαν), μπορεί να περιέχει μια μορφή επιπρόσθετης δυσκολίας (σε σχέση πάντοτε, με τους αναντίρρητα, κοινωνικά αποδεκτούς, ετεροφυλόφιλους συμμαθητές του), όμως, στην αισθαντική ταινία των Εστέμπαν Μπράβο και Μπεθ Ντέιβιντ, λαμβάνει έτερες διαστάσεις, όταν η καρδιά παίρνει την απόφαση να αυτονομηθεί, ώστε να ενεργήσει, για το καλό της ίδιας (και κατ’ επέκταση του συνεσταλμένου και πανικοβλημένου πρωταγωνιστή).
Διασκεδαστικό και συγκινητικό συνάμα, το ‘In a Heartbeat’, παρά τη σύντομη διάρκειά του και την απουσία διαλογικών μερών (η τρυφερή μουσική που συνέθεσε ο Ισπανός συνθέτης Αρτούρο Καρντελούς και οι στοχευόμενοι ήχοι του Αμερικανού σχεδιαστή ήχου – ηθοποιού φωνής Νικ Αινσγουορθ, καλύπτουν το κενό τούτο), κερδίζει απευθείας τον θεατή, τόσο με την τριάδα των χαρακτήρων (ο Τζόναθαν, ο Σέργουιν και η καρδιά του) και τον τρόπο με τον οποίο έχουν οπτικοποιηθεί τα αισθήματα που προξενεί ο πρώτος έρωτας (ο ενθουσιασμός, η αγωνία, ο φόβος, η ντροπαλότητα και η αμηχανία ευρίσκουν την έκφρασή τους μέσα από στιγμιότυπα που βρίθουν από διάχυτη παραστατικότητα) όσο και γιατί οι δύο δημιουργοί γνωρίζουν, πώς να κάνουν μια τετριμμένη ιστορία να δείχνει δραματουργικά παιχνιδιάρικη και οπτικά ενδιαφέρουσα, δίχως να παρεκκλίνει από τον ευγενή και αισιόδοξο σκοπό της (η σύλληψη της ανθρωπόμορφης καρδιάς αξιοποιείται υποδειγματικά, δίνοντας την ευκαιρία, στον έρωτα των δύο αρσενικών, να ξεπεράσει τις κληροδοτούμενες κοινωνικές αγκυλώσεις και να καρποφορήσει). Φυσικό επακόλουθο, η επιδοκιμασία της ταινίας, άμα την επίσημη διαδικτυακή της κυκλοφορία (στις 31 Ιουλίου του 2017), να είναι τόσο μεγάλη (σε 72 ώρες, ξεπέρασε τις 12 εκατομμύρια παρακολουθήσεις), που να την καθιστά ως ένα ενθαρρυντικό φαινόμενο (κατά την παρούσα χρονική περίοδο, έχει υπερβεί τις 35 εκατομμύρια θεάσεις). Αξίζει δε να επισημανθεί, πως λίγο πριν την περάτωση της ταινίας, μέσα από μια καμπάνια που πραγματοποιήθηκε στην πλατφόρμα του Kickstarter (για να συγκεντρωθούν χρήματα, που θα τους επέτρεπαν να προσλάβουν έναν καλό συνθέτη και σχεδιαστή ήχου), ο κόσμος υποστήριξε το εγχείρημα και δη με τρόπο που υπερέβαινε τον αρχικό στόχο (αντί για 3.000 δολάρια μπόρεσαν να μαζέψουν 14.191 δολάρια), δείχνοντας πως στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, η επιθυμία να εισακουστούν τέτοιες ιστορίες, κρίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.
