Το μακεδονικο ζητημα θριαμβευσε στο φεστιβαλ του Λουγκανο
Από τις 20 έως τις 27 Οκτωβρίου, διεξήχθη στο Λουγκάνο της Ελβετίας, το κινηματογραφικό φεστιβάλ OtherMovie. Στη φετινή διοργάνωση είχε προγραμματιστεί μεταξύ άλλων, ειδικό αφιέρωμα που περιλάμβανε την προβολή 7 ελληνικών ταινιών μικρού μήκους. Μετά, όμως, από προσωπική παρέμβαση του Έλληνα Πρέσβη (Χαράλαμπος Μάνεσης) στην Ελβετία και χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση των δημιουργών, οι ταινίες αυτές δεν προβλήθηκαν ποτέ στη διοργάνωση.
Ο λόγος της αναβολής; Η ύπαρξη στο φεστιβάλ ταινιών που ανέφεραν ως χώρα παραγωγής και προέλευσης, τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και όχι την επιθυμητή, προς την ελληνική πλευρά, ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας ή το FYROM.
Το θέμα, όπως ήταν αναμενόμενο, πήρε διαστάσεις και ακούστηκαν ποικίλες απόψεις. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου φρόντισε να ξεκαθαρίσει τη θέση του και να αποποιηθεί από οποιαδήποτε πιθανή ευθύνη, κατηγορώντας ανοιχτά τον Πρέσβη. Η Ένωση Σκηνοθετών και Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου, ενώ χαιρέτησε την κίνηση του Πρέσβη να αναδείξει την ονομασία της χώρας, ταυτόχρονα, αντέδρασε στην απόφαση του να αποσύρει τις ταινίες, παραβλέποντας τη νομοθεσία που ισχύει στην Ελλάδα για τα πνευματικά έργα και τη διαχείριση τους από τους δημιουργούς.
Η δε Ευρωπαϊκή Ακαδημία του Κινηματογράφου, γιατί το θέμα έφτασε μέχρι εκεί, καταδίκασε φυσικά την απαγόρευση αυτή, και έκανε λόγο για ανοχή και γενναιοδωρία μέσα στην Ευρώπη (!) αλλά και συνεργασία και ανοιχτό πνεύμα για τη διευθέτηση τυχόν παρεξηγήσεων στο χώρο του σινεμά.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, η ανοχή και η γενναιοδωρία, φυσικά και απουσίαζε από την ελληνική πλευρά και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που συμβαίνει μέσα στα πλαίσια ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ και μάλιστα με τόσο κοντόφθαλμο τρόπο.
Αυτό, όμως, που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως δεν υπήρχε καμία διάθεση για επικοινωνία από την πλευρά του Πρέσβη. Ασυνεννοησία τόσο με τους φορείς του φεστιβάλ όσο και με τους εμπλεκόμενους Έλληνες δημιουργούς. Ποσό δε μάλλον με τους ακατανόμαστους, μεικτούς και αλλότριους Μακεδόνες. Το τελευταίο δε, θα απαιτούσε και τη συνδρομή και άλλων αρετών όπως η προθυμία, η εγκράτεια, η συμφιλίωση και ενδεχομένως η μεγαλοψυχία.
Και για να μην ξεφεύγουμε, υπάρχουν αναπάντητα ερωτηματικά, για το αν υπήρχε υπουργική ή ανάλογου τύπου παρέμβαση. Διαφορετικά γιατί ο Πρέσβης να αποδώσει χαρακτηριστικά που υπάγονται στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής σε ένα τέτοιο φεστιβάλ και να αμαυρώσει τελικά την εικόνα της χώρας του με την επιλογή του; Ακόμη κι αν υπάρχει οδηγία του ΟΗΕ, όπως ισχυρίζεται, για το πως αναγράφεται η ονομασία ποιός τον ορίζει αρμόδιο για να πάρει μια τόσο καθοριστική απόφαση;
Είναι κρίμα, πάντως, που σε ένα χώρο πολιτισμού, όπως οφείλει να είναι ένα φεστιβάλ, χώρο υγιούς ανταλλαγής ιδεών και απόψεων, σεβασμού και αποδοχής διαφορετικών εθνικών κουλτουρών, χώρο γιορτής και δημιουργίας, να συμβαίνουν τέτοια πολωτικά γεγονότα. Είναι αδικαιολόγητο ένα φεστιβάλ να μετατρέπεται σε αρένα εθνικ (ιστι) κών αντιπαραθέσεων. Τα φεστιβάλ δεν γίνονται για να κερδίζουν μόνο οι ταινίες βραβεία, πραγματοποιούνται για να γίνονται καλύτεροι και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτά.
Και δυστυχώς και το ίδιο το φεστιβάλ άργησε να πάρει θέση ή φάνηκε ανήμπορο και κατώτερο των όποιων δυνατοτήτων του. Στην 3η του μόλις διοργάνωση αυτό το μικρό φεστιβάλ τράβηξε τα φώτα της προσοχής για τους λάθους λόγους, αυτούς που το μετέτρεψαν σε έρμαιο μικροπολιτικών συμφερόντων.
Κάποια στιγμή πάντως, η ελληνική πλευρά, θα πρέπει να σταματήσει να ρίχνει στάχτη στα μάτια της ,για ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους και να συνειδητοποιήσει, ώριμα πια, πως η φρόνιμη και λογική εφαρμογή της γνώσης – το λένε σοφία αυτό, φέρνει καλύτερα και πιο επιθυμητά αποτελέσματα από μια μονομερή παθητική επιθετικότητα που μόνο κακό της κάνει. Αν μη τι άλλο αξίζει να προσπαθήσει. Διαφορετικά, όπως συνέβη και στο Λουγκάνο, οι άλλοι θα προβάλουν τις ταινίες τους και εμείς θα τις αποσύρουμε. Ποιός είναι ο νικητής και ποιός ο ηττημένος;