Τα καλυτερα soundtrack της χρονιας (1 – 5)
1) Under The Skin – Mica Levi
Με (σχεδόν) 100 λέξεις: Η πρωτοεμφανιζόμενη (!) Μίκα Λεβί υπογράφει στα 27 της χρόνια το πιο πρωτότυπο και συναρπαστικό σάουντρακ αυτής (και όχι μόνο) της χρονιάς. Μπορεί να μην διαθέτει προηγούμενη εμπειρία στην κινηματογραφική οθόνη, η ικανότητα της όμως να αφουγκραστεί και να επενδύσει με τόσο ταιριαστό τρόπο τις εντυπωσιακές και απαιτητικές εικόνες που ενορχηστρώνει ο Γκλέιζερ είναι υποδειγματική. H στιγμή της δημιουργίας προκαλεί με την αγχωτική και παραληρηματική χρήση της μουσικής, αντιληπτική σύγχυση. Το κυρίως θέμα που συνοδεύει το ερωτικό κάλεσμα (παρατεταμένο ηλεκτρικό βιολί) και τον ιεροτελεστικό βηματισμό (ρυθμικό τύμπανο) δημιουργεί τέτοια ένταση και αγωνία που φέρνει σε άβολη θέση και τον πιο υποψιασμένο θεατή. Μοναδική στιγμή ανάπαυλας σε όλο αυτό τον ηχητικό παροξυσμό το σουγκέιζινγκ στιγμιότυπο της αγάπης. Είναι τέτοιες οι εικόνες που επιτρέπουν στη Λεβί να πειραματιστεί με σύγχρονο και δημιουργικό τρόπο. Μέσα από την έξοχη χρήση τεχνητών αναπνοών, άναρθρων κραυγών, ηλεκτρονικών παραμορφώσεων, επαναλαμβανόμενων λουπών και μεταποιημένων χορδών, η Λεβί υποβάλλει τον θεατή στο σαγηνευτικό και υπαινικτικό ταξίδι που υπόσχεται το αινιγματικό Under The Skin. Ένα soundtrack που θα πρέπει ήδη να θεωρείται ρηξικέλευθο και επιδραστικό.
Top Tracks: Lipstic To Void, Drift, Lonely Void, Love, Alien Loop
2) Inside Llewyn Davis – T Bone Burnett
Με (σχεδόν) 100 λέξεις: Δεν είναι ανάγκη να σου αρέσει η φολκ και η κάντρι μουσική για να λατρέψεις τη συγκεκριμένη συλλογή τραγουδιών που έχει επιμεληθεί o διακεκριμένος και εξειδικευμένος στο είδος T Bone Burnett (The Big Lebowski, O Brother Where Art Thou?, Walk The Line). Αρκεί να παρακολουθήσεις την εν λόγω δημιουργία των κατάμαυρων αδελφών Κοέν και να ταυτιστείς με την προσωπική Οδύσσεια του φολκ τραγουδιστή (Llewyn Davis) στην προσπάθεια του να διεκδικήσει το όνειρο του στην ανταγωνιστική μουσική σκηνή του Γκρίνουιτς Βίλατζ το 1961. Ο μελαγχολικός τρόπος με τον οποίο κινείται, ο Όσκαρ Άιζακ, καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού υπογραμμίζεται από παραδοσιακά (ως επί το πλείστων) τραγούδια στα οποία συμμετέχει και ο ίδιος. Ενώ σε κάποιες περιπτώσεις συνδράμουν και οι δημοφιλείς Justin Timberlake (Five Hundred Miles, Please Mr. Kennedy), Marcus Mumford από τους Mumford & Sons (Fare Thee Well (Dink’s Song), The Auld Triangle) και η bluegrass μπάντα των Punch Brothers (The Last Thing In My Mind, The Shoals of Herring). Από τις αχανείς παγερές εκτάσεις μιας Αμερικής που διαρκώς αλλάζει στις γεμάτες αλκοόλ και καπνό μικρές μουσικές σκηνές η γνωριμία με τα συγκεκριμένα τραγούδια είναι ανεκτίμητη.
Top Tracks: Fare Thee Well, Five Hundred Miles, Please Mr. Kennedy, The Soals Of Hearing, The Auld Triangle
3) Interstellar – Hans Zimmer
Με (σχεδόν) 100 λέξεις: Στο φαντασμαγορικό του υπερθέαμα ο Κρίστοφερ Νόλαν επιστρατεύει τον στενό του συνεργάτη, Χανς Ζίμμερ (τριλογία Batman, Inception), για να ντύσει τις υψηλές μα και ματαιόδοξες φιλοδοξίες του. Μπορεί σε σημεία η ταινία να βουλιάζει κάτω από το βάρος αυτών ακριβώς των προσδοκιών η μουσική όμως παραμένει μέχρι το παρατραβηγμένο φινάλε αληθινά συγκλονιστική. Από το εναρκτήριο υπόκωφο και μυστηριακό θέμα (Dream of the Crash) μέχρι το χαρακτηριστικό μελωδικό συνθετικό κλείσιμο της ταινίας (Where We’re Going) συντελείται ένας πένθιμος και ζωογόνος πλήρης μουσικός κύκλος που μέσα του ο Ζίμμερ μπολιάζει πλείστες ηλεκτρονικές αναφορές. Για το σκοπό αυτό, o Ζίμμερ, δεν επιστρατεύει μόνο κομπιούτερ και συνθεσάιζερς αλλά τολμάει να τοποθετήσει σε περίοπτη θέση το εκκλησιαστικό όργανο καθώς και πλήθος από ξύλινα πνευστά. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα όμως του Ζίμμερ είναι πως συλλαμβάνει την μεγαλεπήβολη ιδέα ενός διαστρικού ταξιδιού με τρόπο καλύτερο και πιο ουσιαστικό σε σχέση το υπερφίαλο και απλουστευμένο σενάριο των αδελφών Νόλαν και κάτι τέτοιο το κάνει ακόμη πιο σημαντικό.
Top Tracks: Cornfield Chase, Dust, Day One, I’m Going Home, S. T. A. Y
4) Her – Arcade Fire (William Butler & Owen Pallett)
Με (σχεδόν) 100 λέξεις: Και το διαγαλαξιακό πομπώδες και επικό φιλμ του Κρίστοφερ Νόλαν έρχεται να διαδεχθεί κάτι λιγότερο φιλόδοξο, το (κοντινό) μελλοντολογικό αισθηματικό φιλμ του Σπάικ Τζόνζι. Οι Butler και Pallett ντύνουν με μινιμαλιστικό μα περιεκτικό τρόπο τις ερωτικές αναζητήσεις του μοναχικού Θίοντορ. Τα θέματα ως επί το πλείστων έχουν ως βασικό σημείο αναφοράς τις όμορφες πιανιστικές μελαγχολικές μελωδίες. Αραιά και που όμως δεν διστάζουν να κάνουν την εμφάνιση τους και δείγματα shoegaze μουσικής. Με χαμηλόφωνο και διακριτικό τρόπο σκιαγραφείται η βαθιά ρομαντική φύση του Θίοντορ και το αδιέξοδο ενός σύγχρονου εικονικού έρωτα. Η μουσική είναι υποταγμένη στον εσωτερικό κόσμο και ρυθμό του πρωταγωνιστή και έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το ψυχρό αστικό τοπίο και τον τεχνολογικό πλουραλισμό της εποχής. Μπορεί το soundtrack που επιμελήθηκε το γνωστό δίδυμο να μην είναι πληθωρικό είναι όμως αυτή η απλότητα που το κάνει τόσο απαραίτητο μα και ξεχωριστό.
Top Tracks: Loneliness #3 Night Talking, Morning Talk Supersymmetry, Song On The Beach, Photograph, Milk & Honey (Alan Watts & 641)
5) The Grand Budapest Hotel – Alexandre Desplat
Με (σχεδόν) 100 λέξεις: Ο παραγωγικότατος Alexandre Desplat υπογράφει ένα πανέμορφο και παραμυθένιο soundtrack το οποίο ανταποκρίνεται πλήρως στα παστέλ χρώματα, το ρομαντικό στιλ, τα ρετρό αντικείμενα και τις σινεφιλικές αναφορές του Γουές Άντερσον και ευτυχώς δεν εξαντλείται μόνο σε αυτά. Η μεσοπολεμική περίοδος κατά την οποία εκτυλίσσεται το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας (σε μια όχι και τόσο φανταστική και φωτεινή Ευρώπη) εμπνέει τον Desplat και αυτός χρησιμοποιεί με παιχνιδιάρικο τρόπο ένα σωρό μουσικά καλούδια: φλαμένκο κιθάρες, κουδούνια, τρίγωνα, μουσικά κουτιά, συνθεσάιζερ, τσέμπαλο, εκκλησιαστικό όργανο. Σε κάποια από τα θέματα προσθέτει χορωδιακά μέρη που ενώ δημιουργούν μια κατανυκτική ατμόσφαιρα ταυτόχρονα την ειρωνεύονται και την σαρκάζουν. Ο Desplat εκτός από πρωτότυπη μουσική έχει χρησιμοποιήσει και τραγούδια που προέρχονται από τη ρωσική λαϊκή κουλτούρα καθώς επίσης και θέματα των Öse Schuppel, Siegfried Behrend and Vitaly Gnutov ερμηνευμένα από την Osipov State Russian Folk Orchestra. Η μουσική που συνέθεσε ο Desplat μπορεί εκ πρώτης όψεως να ακούγεται αθώα και γλυκανάλατη αυτή όμως διαθέτει όλες τις απαραίτητες επιστρώσεις σκοτεινιάς που προκαλούν τα σύννεφα ενός επερχόμενου ναζισμού και κάτι τέτοιο την κάνει αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα και περίτεχνη.
Top Tracks: Mr. Mustafa, A Prayer For Madame, The Family Desgoffe Und Taxis, The Cold-Blooded Murder Of Deputy Vilmos Kovacs, A Troops Barracks (Requiem For The Grand Budapest)
