5 + 1 Soundtrack Που Ξεχωρισαν Το 2016

5) (tie) Δεσμοί Αίματος – Άτλι Όρβαρσον

Το μουσικό σκορ που δημιούργησε ο Ισλανδός, Άτλι Όρβαρσον, μολονότι ακολουθεί έναν σκοτεινό, οριακά ελεγειακό τόνο, κατορθώνει να μη γίνει καταθλιπτικό και αποκαρδιωτικό (‘Rams’). Προσαρμοσμένο, καθώς είναι, ακολουθεί με επιτυχημένο τρόπο το αλλοπρόσαλλο και ειρωνικό πνεύμα που χαρακτηρίζει ολόκληρη την ταινία. Σύντομης διάρκειας, μουσικά θέματα, που τα διακρίνει η λιτή, μινιμαλιστική προσέγγιση (‘Winter’) και αποσκοπούν στη συναισθηματική εξερεύνηση του αδιόρατου ψυχισμού των απομονωνόμενων χαρακτήρων (‘Heart And Soul’). Η παρουσία των εγχόρδων οργάνων (καθότι είναι, το βιολοντσέλο και η βιόλα) είναι αναμφισβήτητα πολύ ισχυρή (‘The Anchestors’), ξεχωρίζει όμως, η υπαινικτική και σε σημεία εκτεταμένη συνεισφορά ενός ακορντεόν (‘Scrapie’, ‘Preparing The Winter’), η ανατριχιαστική υποσημείωση του βασικού θέματος από το αερόφωνο (‘Into The Highlands’) και η αποκαλυπτική μελωδία ενός πληκτροφόρου οργάνου, που στην πορεία συνδιαλέγεται ισορροπημένα και σπαρακτικά με ένα βιολί (‘After The Storm’). Μέσα σε ένα τόσο σιωπηλό, αποστασιοποιημένο και παγερό περιβάλλον, η χρήση ενός ρωσικού φολκ – παραδοσιακού τραγουδιού (‘Okuljoo’), συγκλονιστικά ερμηνευμένου από τον σημαντικό οξύφωνο, Stefan Islandi, ή και εκείνη, ενός κομματιού της καταξιωμένης συνθέτριας και κριτικού τέχνης, Emil Thoroddsen, εκτελεσμένο αισθαντικά από έναν εξίσου σπουδαίο τενόρο, Sigurour Skagfield (‘I Fogrum Dal’), επιτυγχάνει να (ανα)θερμάνει τις μοναχικές καρδιές των παρεξηγημένων αδελφών και να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα συναισθηματική και μουσική αντίστιξη.

Προτεινόμενα κομμάτια: ‘Rams’, ‘Okuljoo’, ‘Into The Highlands’, ‘After The Storm’, ‘Heart And Soul’

5 (tie) Η Κόκκινη Χελώνα – Λοράν Περέζ Ντελ Μαρ

Σε μια ταινία που δεν εμπεριέχει διαλογικά μέρη, παρά μόνο τους πολυποίκιλους ήχους του φυσικού περιβάλλοντος, η παρουσία της μουσικής κρίνεται, εκ των πραγμάτων, αναγκαία. Πολλώ δε μάλλον, όταν η πρόκειται για μια ενήλικη ταινία κινουμένων σχεδίων με απλό και παραδοσιακό σχεδιασμό, που διαπραγματεύεται τον ατέρμονο κύκλο της ζωής. Ο Γάλλος, κινηματογραφικός συνθέτης, Λοράν Περέζ Ντελ Μαρ, δημιουργεί ένα εξαιρετικό μουσικό σκορ, που αφουγκράζεται τις χαμηλές συχνότητες ενός επίγειου παράδεισου, όπως είναι το παρθενικό μέρος που ναυαγεί ο ήρωας της ταινίας, και συλλαμβάνει το αλληγορικό πνεύμα και τους έντονους συμβολισμούς. Από την αρχική χρήση του σπαρακτικού, κύριου θέματος (‘She Is Dead’), ο θεατής γίνεται κοινωνός, όχι μόνο μιας υπερβατικής εμπειρίας, μα και του συμφιλιωτικού μηνύματος, που επιχειρεί να περάσει η ταινία. Συνθέσεις, όπως είναι αυτή που ακούγεται τη στιγμή της απογοήτευσης (‘Despair’) ή και της λυτρωτικής μεταμόρφωσης (‘The Girl’), αποκαλύπτουν τον πλούσιο μελωδικό τους διάκοσμο και τον αρμονικό τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεται, κατά κύριο λόγο, το πιάνο με το βιολί . Καθ΄ όλη τη διάρκεια της ταινίας, τα προσεγμένα, κλασικίζοντα θέματα συμπληρώνουν υποδειγματικά τα της οθόνης τεκταινόμενα, άλλοτε με πιο αγωνιώδη και οργανικά κλιμακούμενο τρόπο (‘Tsunami’, ‘The Fall’) και άλλοτε με αισιόδοξο και περιπαικτικό (‘The Baby’). Είναι, όμως, το βασικό θέμα της ταινίας, που διαρκώς επανέρχεται και επανεκτελείται με διαφορετικό τρόπο (‘Love In The Sky’,’L’ au revoir’), που συνταράσσει και σε αυτό συμβάλει και η οπερετική του παράμετρος.

Προτεινόμενα κομμάτια: ‘The Girl’, ‘She Is Dead’, ‘L’ au Revoir’, ‘I Will Stay With You’, ‘The Dream’

4) Η Υπηρέτρια – Τζο Γιέονγκ-Γουκ

Ο Νοτιοκορεάτης, κινηματογραφικός συνθέτης, Τζο Γιέονγκ-Γουκ, σταθερός συνεργάτης του Παρκ Τσαν-Γουκ, επιστρατεύει ποίκιλα πληκτροφόρα, πνευστά και έγχορδα όργανα για να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα, που να είναι πλουσιοπάροχη σε αισθηματικές αποχρώσεις. Τούτο είναι κάτι που διαφαίνεται από το εναρκτήριο, χειμαρρώδες κομμάτι (‘The Tree From Mount Fuji’) και τον τρόπο με τον οποίο ένα βιολί δημιουργεί κατακλυσμιαία ένταση, ή το ενδιάμεσο, επικολυρικό και πομπώδες θέμα, που ακούγεται τη στιγμή του εικονικού γάμου (‘Wedding’), ως το τελευταίο κομμάτι – τραγούδισμα, που ολοκληρώνει με αλαφροΐσκιωτο και ρομαντικό τρόπο την ταινία (‘The Footsteps Of My Dear Love’). Αισθαντική και τρυφερή (‘She’s Beautiful, Quite The Charmer’), πανέμορφη και θελκτική (‘Spellbindingly Beautiful’), σκωπτική και διφορούμενη (‘It Was Wrong To Come Here’), υπαινισσόμενη και αινιγματική (‘Shall We Play Maid’), θλιμμένη και εσωστρεφής (‘Wish I Had never Been Born’), θυελλώδης και απελευθερωτική (‘My Tamako, My Sookee’), ασθενική και παρεκκλίνουσα (‘Five Books That I Used To Cherish’), στα εξήντα επτά λεπτά που διαρκούν, οι τριάντα οκτώ συνθέσεις, η μουσική πρόταση, συμπληρώνει τις υπέροχες εικόνες και τον άρτιο σχεδιασμό παραγωγής, υπογραμμίζοντας τα σκοτεινά, οικονομικά ή ερωτικά κίνητρα των χαρακτήρων. Το χιούμορ, η αγωνία, ο αισθησιασμός, το ξάφνιασμα, εναλλάσσονται, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας και ο Τζο Γιέονγκ-Γουκ, κατορθώνει να μεταδώσει μέσα από ένα πολυδιάστατο σύνολο, τη σεναριακή ανατροπή και προπαντός, τη συναισθηματική διαδοχικότητα στα θέματα αυτά.

Προτεινόμενα κομμάτια: ‘The Tree From Mount Fuji’, ‘My Name Is Nam Sookee’, ‘You Are My Baby Miss’, ‘I Was Going A Bit Crazy Back Then’, ‘My Tamako, My Sookee’

3) Η Επιστροφή – Ρουίτσι Σακαμότο, Άλβα Νότο & Μπράις Ντέσνερ

Οι εμπνευσμένες συνθέσεις που οραματίστηκε, η εξαιρετική, ανομοιόμορφη τριπλέτα των  Ρουίτσι Σακαμότο, Κάρστεν Νικολάι (γνώριμος και ως Άλβα Νότο) και Μπράις Ντέσνερ (από την επιτυχημένη ροκ – εναλλακτική μπάντα, ‘The National’), επιτυγχάνουν να προσδώσουν στις μεγαλόπνοες και εντυπωσιακές εικόνες έναν ενδεδειγμένο, δραματοποιημένο τόνο και να μην ακολουθήσουν, όπως συνήθως συμβαίνει, αλλά να κατευθύνουν οι ίδιες τη δράση, επί της κινηματογραφικής οθόνης. Ακολουθώντας καθαρές, μινιμαλιστικές και αφαιρετικές διαδρομές, κατορθώνουν να διαμορφώσουν μια ατμόσφαιρα, που εξυμνεί την ομορφιά και την αστείρευτη σπουδαιότητα της φύσης (‘The Revenant Main Theme’), ενώ την ίδια στιγμή γοητεύονται και από την αυτοκαταστροφική, αλαζονική και ματαιόδοξη συμπεριφορά της ανθρώπινης ύπαρξης (‘Cat & Mouse’). Μουσικά θέματα, όπως είναι αυτά, συνυπάρχουν με περισσότερο ονειρικές και εσωτερικές στιγμές (‘Church Dream’), κατάλληλες να σχολιάσουν τον ποιητικό – φιλοσοφημένο στοχασμό του σκηνοθέτη (‘Glass And Buffalo Warrior Travel’) ή και με πιο αγωνιώδεις που προετοιμάζουν το έδαφος για μια αναμέτρηση (‘Goodbye To Hawk’), τόσο βάναυση και λυτρωτική όσο είναι αυτή στο αιμοβόρικο φινάλε (‘Final Fight’). Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν θα μπορούσε, παρά τα ηλεκτρονικά στοιχεία του Άλβα Νότο να ακολουθούν με διακριτικό, υπόκωφο τρόπο τις ενδιαφέρουσες υποδείξεις του πιονέρου της τριπλής σύμπραξης, Ρουίτσι Σακαμότο (‘Second Dream’) και η επιλογή των οργάνων να είναι τα έγχορδα, που ενίοτε οδηγούνται σε μια κατάθεση ανατριχιαστική (‘Out Of Horse’).

Προτεινόμενα κομμάτια: ‘The Revenant Main Theme’, ‘Goodbye to Hawk’, ‘Glass And Buffalo Warrior Travel’, ‘Out Of Horse’, ‘Cat & Mouse’

2) La La Land – Τζάστιν Χέρβιτς

Στη δεύτερη του συνεργασία με τον Νταμιέν Σαζέλ, ο νεότατος καλλιτέχνης, δημιουργεί ένα σκορ που είναι άξιο αναφοράς. Μια μουσική πανδαισία από τζαζ και κλασικά ηχοχρώματα, που καταφέρνει να υπηρετήσει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο τη ραχοκοκαλιά της ιστορίας, να μνημονεύσει τις κινηματογραφικές προτιμήσεις, να υπηρετήσει με μεταμοντέρνο τρόπο το φαντασμαγορικό είδος του μιούζικαλ και να αφήσει παρακαταθήκη ορισμένες όμορφες, μελιστάλαχτες και ρομαντικές συνθέσεις (‘City Of Stars’, ‘A Lonely Night’), ικανές για πολλές ακροάσεις. Είτε προτείνοντας μουσικά θέματα που είναι γεμάτα από ενέργεια με ποίκιλες ρυθμικές – ηχητικές αυξομειώσεις και αλέγκρο γυρίσματα (‘Another Day Of Sun’, ‘Someone In The Crowd’), είτε πιο απλά, αλλά στιβαρά, που επιδρούν καταλυτικά στους δακρυγόνους αδένες (‘Mia And Sebastian’s Theme’, ‘Engagement Party’), o Τζάστιν Χέρβιτς, στην τρίτη του (μόλις) κινηματογραφική δουλειά, δημιουργεί κάτι που είναι παλιομοδίτικο και μοντέρνο, αυτοσχεδιαστικό και συγκροτημένο, ανάλαφρο και συναισθηματικά φορτισμένο, γήινο και υπερβατικό. Ένα οργανικά σφιχτοδεμένο, μουσικό σύνολο, που καταφέρνει να στείλει τους ακροατές – θεατές στα ουράνια, παρέα με τα αστέρια (‘Planetarium’) και την ίδια στιγμή να τους προσγειώσει στην πραγματικότητα [‘Audition (The Fools Who Dream’)], μόνο και μόνο, για να τους οδηγήσει σε ένα ονειροπαρμένο και συγκινησιακό κινηματογραφικό τελείωμα, όπου σε ένα παράλληλο, μη ρεαλιστικό επίπεδο, τα πάντα μπορούν να γίνουν εφικτά, αρκεί να υπάρχει απεριόριστη φαντασία και απαρέγκλιτη εμπιστοσύνη στο όνειρο (‘Epilogue’).

Προτεινόμενα κομμάτια: ‘Someone In The Crowd’, ‘A Lonely Night’, ‘City Of Stars’, ‘Planetarium, ‘Audition (The Fools Who Dream’)

1) Η Άφιξη – Γιόχαν Γιόχανσον

Ο Γιόχαν Γιόχανσον, συνεργάζεται ξανά με τον Ντενί Βιλνέβ (έχουν προηγηθεί τα πολύ καλά σάουντρακ για το ‘Prisoners’ και το ‘Sicario: ο Εκτελεστής’) και δημιουργεί, όχι μόνο ένα από τα καλύτερα σκορ της προηγούμενης χρονιάς, αλλά και ένα από τα πιο αντισυμβατικά που ακούστηκαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο συνθέτης, παρακολούθησε βήμα προς βήμα, τη διαδικασία της δημιουργίας της ταινίας και τούτο είναι κάτι που γίνεται ορατό, όχι μόνο από το περιεχόμενο, αλλά και από το πόσο άρρηκτα συνδεδεμένες είναι οι συνθέσεις με τις εικόνες (‘Arrival’). Συνάμα, είχε τη δημιουργική ελευθερία να πειραματιστεί με τους ήχους, τους βόμβους, τα όργανα και τις φωνές (‘Transmutation At A Distance’). Ο συνολικός ηχητικός σχεδιασμός αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της μουσικής, και όχι κάτι ανεξάρτητο ή συμπληρωματικό (‘First Encounter’) και η φωνή ένα δυναμικό, ευέλικτο πολυεργαλείο που εναρμονίζεται με τις απαιτήσεις αυτές (‘Non-Zero-Sum Game’). Σε αντίθεση, λοιπόν, με τις περισσότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τα πομπώδη ορχηστρικά θέματα που διαθέτουν, ενυπάρχει φωνητική μουσική (χορωδιακά σύνολα και μονωδιακά μέρη), όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, παρά με εκείνον που η φωνή αντιμετωπίζεται, όπως ακριβώς, ένα μουσικό όργανο (‘Heptapod B’, ‘Rise’). Κατόπιν τούτου, αποτελεί ευτύχημα, που ο ανήσυχος καλλιτέχνης, κατόρθωσε να ερμηνεύσει με τους δικούς του όρους, τον λόγο των εξαιρετικά αναπτυγμένων πλασμάτων (‘Decyphering’), ούτως ή άλλως, ένα από τα βασικότερα θέματα της εξαιρετικής ταινίας είναι η επικοινωνία και η μέθοδος με την οποία επιτυγχάνεται αυτή.

Προτεινόμενα κομμάτια: ‘Arrival’, ‘Heptapod B’, ‘First Encounter’, ‘Principle Of Least Time’, ‘Decyphering’